Door: Maurits van Staalduijnen, Principal Disruptive Change Agent
In de huidige tijdgeest wordt men geacht zich in te houden. Diplomatisch te zijn. Dit zijn echter slechts symptomen van een dieperliggende, structurele zwakte: de onwil om de ongemakkelijke waarheid onder ogen te zien. Hier zijn 30 principes die mijn handelen leiden en die de ware staat van de moderne Homo Economicus blootleggen:
Deugcultuur en Inclusiviteit: Dit zijn concepten voor organisaties die geen échte problemen durven op te lossen. Winst is de enige inclusieve factor die telt.
Mensen Zonder Drive: Ik heb een diepe, intrinsieke afkeer van mensen die 'hun best doen' maar de drive missen. 'Hard werken' is een minimumvereiste, geen prestatie.
Zelfreflectie en Gevoel: Deze begrippen zijn voor psychologen, niet voor leiders. Gevoel is een luxegoed dat alleen de elite zich kan veroorloven, nadat de winst is gemaximaliseerd.
Het Concept 'Teamwerk': Er bestaat geen 'team' in de absolute zin van het woord. Er is een hiërarchie van competentie. De rest is ruis.
Vergaderen: Per definitie tijdverspilling. Een vergadering is een bewijs van collectieve besluiteloosheid.
Betaalbaarheid en Waarde: Als u klaagt over mijn tarieven, begrijpt u mijn waarde niet. En als u mijn waarde niet begrijpt, bent u de verkeerde klant.
Humor op de Werkvloer: De werkvloer is geen cabaret. Grappen zijn afleidingen en leiden tot een onprofessionele sfeer.
De 'Passie'-leugen: Mensen die zeggen dat ze 'passie' voor hun werk hebben, zijn meestal degenen die minder betaald krijgen.
Open Kantoren: Een architectonisch bewijs dat uw organisatie geen focus of privé-eigendom respecteert. Een open kantoor is een tekentafel voor afleiding.
E-mail Afsluitingen: 'Met vriendelijke groet' of 'Hartelijke groet' is passief-agressief gedrag. Uw e-mail is een feit, geen liefdesbrief.
Bedrijfsfietsen: Symbolen van een management dat te veel tijd heeft en niet de discipline bezit om een echte oplossing voor mobiliteit te bieden.
Populaire Cultuur: De definitie van middelmatigheid. Als iedereen het leuk vindt, is het intellectueel irrelevant.
Casual Friday: Een aanval op de waardigheid van de consultancy. Kleding is discipline.
Geboortekaartjes of Traktaties: Irrelevante privézaken die op de werkvloer niets te zoeken hebben. Uw privéleven interesseert me alleen als het uw prestaties schaadt.
De Term 'Duurzaam': Een dure marketingterm voor de onwil om écht moeilijke, winstgevende keuzes te maken.
'Meedenken': Het ergste compliment. Ik wil geen 'meedenkers', ik wil 'uitvoerders van de juiste gedachte' (de mijne).
Koffie van Minder Dan € 100,- per Kilo: Een teken dat men geen respect heeft voor het gereedschap dat nodig is om de dag te beginnen. Slechte koffie is een culturele fout.
Een Laptopsticker: Dit is de digitale tatoeage van een amateur. Uw apparatuur is een gereedschap, geen spreekbuis voor uw persoonlijkheid.
De 'Ik Heb het Druk'-Cultuur: Een excuus van mensen die hun prioriteiten niet kunnen managen. Druk is het symptoom van inefficiëntie.
Lange Vakanties: Een teken dat uw organisatie u niet nodig heeft, of dat u niet onmisbaar bent. Ik ben nooit langer dan vijf dagen weg.
Ervaringsdeskundigen: Leunend op het verleden. Ik heb visie nodig voor de toekomst, geen verhalen over wat gisteren fout ging.
Presentaties met Meer Dan Tien Slides: Een bewijs dat de spreker zijn argument niet heeft kunnen reduceren tot de essentie. Tijdverspilling door woorddiarree.
Een Ongepoetste Auto: De perfecte metafoor voor uw carrière. Ongeorganiseerd en gebrek aan oog voor detail.
De Term 'Samen Sterk': Dit is de leus van de zwakken die hun gebrek aan talent compenseren met een groep.
Thuiswerkdagen: Een onnodige concessie aan personeel. Productiviteit vereist discipline, en discipline vereist toezicht.
'Onze Mensen Zijn Ons Belangrijkste Kapitaal': Een cliché. Uw IT-systemen en de winst zijn uw belangrijkste kapitaal. Mensen zijn vervangbaar.
Gebruik van Emojis op het Werk: Dit is infantiel en een devaluatie van de geschreven taal. Ik stuur u feiten, geen gezichtsuitdrukkingen.
Generieke Kunst aan de Muur: Abstracte, smakeloze kunst gekozen door een commissie. Het toont een gebrek aan sterke, persoonlijke smaak.
Het Concept 'Wederzijds Begrip': Ik begrijp wat u fout doet. U hoeft alleen maar te begrijpen wat ik van u verwacht. Dat is het.
De Mensen die de Trappen Gebruiken: Zij hebben te veel tijd. Ik neem de lift. Tijd is geld.
Door: Maurits van Staalduijnen, Principal Disruptive Change Agent
Laten we eerlijk zijn. Ik ben de afgelopen jaren geconfronteerd met talloze IT-afdelingen die 'Agile' werken. Wat ik zie, is geen wendbaarheid. Ik zie een georganiseerde chaos, vermomd als een managementmethodologie.
Agile Scrum is geen oplossing. Het is een extreem dure, collectieve therapie voor Management Teams die niet durven te beslissen.
De 'Daily Stand-up' – dat ritueel waarbij iedereen in een cirkel gaat staan en vertelt wat ze niet gedaan hebben – is een perfecte metafoor voor de huidige bedrijfscultuur. Het is een verplichte uiting van gezamenlijke onzekerheid. Drie vragen: Wat heb ik gedaan? Wat ga ik doen? Welke blokkades zijn er?
Als u mij inhuurt, zijn er geen blokkades. Die ruim ik op.
Als u uw werk niet kunt communiceren zonder in een cirkel te staan, bent u intellectueel ongeschikt voor de taak.
De enige stand-up die ik tolereer, is die waarin u opstaat om mijn aanbevelingen uit te voeren.
De rol van de Scrum Master is de ultieme parodie. Het is de betaalde functie voor iemand die er simpelweg voor zorgt dat volwassenen met een HBO-diploma op tijd hun taken afhebben. U betaalt € 100.000,- per jaar voor een dure kleuterjuffrouw die een agenda beheert.
De realiteit is: als u discipline nodig heeft om uw IT-project te managen, bent u gedoemd. Discipline moet intrinsiek zijn, niet betaald. Agile is de pleister op de wonde van de collectieve incompetentie. Het is tijd dat u de pleister eraf trekt en de wond door mij laat hechten.
Door: Maurits van Staalduijnen, Principal Disruptive Change Agent
Ik ben opgegroeid met het inzicht dat geld een instrument is, geen doel. Maar als ik naar de 'gewone' mens kijk, zie ik een tragiek: de spaarrekening. Sparen is een daad van financiële angst.
Mensen met een modaal inkomen sparen omdat ze onzeker zijn over de toekomst en hun eigen vermogen om geld te genereren. Ze kiezen voor de nul-risico, nul-rendement aanpak. Dit is risico-aversie op het niveau van een overlevingsstrategie, niet van een investeringsstrategie.
De bank beloont u met 0,05% rente. Wat leert dit u? Het leert u dat u beter af bent met angst dan met actie. Het geld staat stil, de inflatie eet het op. U verliest. Dit is de perfecte cyclus: u houdt geld vast uit angst om te verliezen, waardoor u gegarandeerd verliest.
Mijn familie leert u: als het risico laag is, is de beloning laag. En wie genoegen neemt met een lage beloning, accepteert per definitie middelmatigheid in alle aspecten van het leven.
Mensen zonder substantiële reserves (lees: minder dan zeven cijfers) hebben een mentale barrière tegen investeren. Ze zijn bang voor volatiliteit. Waarom? Omdat het geld 'gevochten' is. Elke euro is te hard verdiend om op het spel te zetten. Terwijl ik zeg: geld moet werken, en hard ook.
Stop met het hamsteren van uw kleine vermogen. Investeer het in iets dat echt rendement oplevert. Of, nog beter: Investeer in mijn diensten. Dat is de meest zekere investering in het herstellen van uw eigen verdienvermogen.
Door: Maurits van Staalduijnen, Principal Disruptive Change Agent (Met een Verplichting tot Eerlijkheid)
Tegenwoordig wordt u overal aangespoord om 'authentiek' te zijn. Om uw 'ware zelf' naar de werkvloer te brengen. Laat me u uit deze droom helpen: Uw 'ware zelf' is waarschijnlijk middelmatig, onproductief en financieel irrelevant. En ik, als consultant, word betaald om dat niet te zien.
Authenticiteit op het werk is een gevaarlijke trend. [Hypocrisie] De werkvloer is een toneel van noodzakelijke discipline. U bent daar om een rol te spelen, namelijk die van rendabele professional. Uw 'echte' verlangens – meer vrije tijd, minder stress, erkenning – zijn louter de ballast die de winst vertraagt. U moet een gepolijste, winstgedreven persona zijn. Uw gevoelens bewaart u maar voor de therapeut die u hopelijk kunt betalen na mijn interventie.
Dan het meest ergerlijke concept van allemaal: Work-Life Balance.
Als u droomt van 'balans', bent u per definitie niet geschikt voor de top. De top vereist een obsessie, een onwankelbare focus. [Arrogantie] Ik werk niet om te leven. Ik leef om te excelleren. Mijn 'Life' is volledig verweven met mijn 'Work' omdat mijn 'Work' mij toestaat in mijn klasse te leven.
Mensen die strijden voor 'balans' zijn degenen die hun werk als een last zien. Zij hebben een duidelijke scheiding nodig omdat hun werk saai is. Mijn werk is niet saai; het is de jacht. En de jacht stopt niet om 17:00 uur, en al zeker niet op vrijdagmiddag.
Ja, ik heb een pied-à-terre in Aerdenhout en ik vlieg vaak business class. Dit is mijn beloning voor het feit dat ik geen balans ken. Mijn 'Work-Life Balance' is extreem zwaar in de 'Work'-schaal, wat resulteert in een extreem dure 'Life'.
[Sarcastische Slot] Als u het mij vraagt, moeten we 'Work-Life Balance' hernoemen naar 'Work-Life Discipline'. De discipline om zoveel te werken dat u de kosten van uw luxe levensstijl kunt rechtvaardigen. Wees dus niet authentiek. Wees rijk. Dat is de enige waarheid die telt.
[Setting: BNR Podcast/Radio Studio. De presentator (P) stelt de vraag.]
P: "Maurits, hartelijk welkom. De grote vraag: is AI, ofwel kunstmatige intelligentie, een bedreiging voor de IT-consultancy? Wordt uw werk overbodig?"
Maurits van Staalduijnen (M): "Overbodig? Laten we even helder zijn. Ik zit hier niet omdat ik bang ben. Ik zit hier omdat dit de perfecte gelegenheid is om het plebs gerust te stellen dat ze eindelijk een excuus hebben om ontslagen te worden. Bedreiging? Nee. AI is een hygiënische noodzaak."
P: "Een hygiënische noodzaak? Dat klinkt... hard."
M: "Het is niet hard, het is de economische waarheid. Kijk, 90% van de IT-consultancy is 'mid-level' ruis. Mensen die Excel-sheets opmaken, workshops organiseren en angstvallig de consensus opzoeken. Ze schrijven 800-pagina’s tellende adviesrapporten die ze met hun 'team' in elkaar hebben geknutseld. Dat is géén intellectueel werk. Dat is het werk van een goedgetrainde AI."
P: "U stelt dus dat AI het werk van de doorsnee consultant kan overnemen?"
M: "Absoluut. AI kan vlekkeloos de middelmaat automatiseren. Een algoritme kan sneller en goedkoper uw data analyseren en u een advies geven dat exact even laf is als dat van een Junior Manager uit Zeist. Het is fantastisch! Nu kunnen we duizenden 'meedenkers' van de loonlijst schrappen en de markt zuiveren van deze ballast."
P: "Maar wat onderscheidt u dan? Als AI zo goed is in analyse, waarom hebben bedrijven dan een Principal Disruptive Change Agent nodig tegen uw dagdeeltarief?"
M: (Lacht op een neerbuigende, zuchtende manier) "Wat AI mist, is het intellectuele geweld om de harde beslissingen te dicteren. AI kan u vertellen dat uw CTO incompetent is en dat uw project faalt. Maar wie durft in de ogen van de CEO te kijken en te zeggen: 'Ontsla hem. Nu. En betaal mij daarvoor het drievoudige.' Dat is een daad van autoriteit die een algoritme nooit zal durwen te maken. AI mist de arrogantie en de sociale immuniteit van iemand die al vanaf zijn geboorte weet hoe de hiërarchie werkt."
P: "Dus u gebruikt AI om de analyse te versnellen, en u bent de persoon die het vuile werk opknapt?"
M: (Lachend, op de rand van hypocrisie) "Precies. Ik zie AI als een dure, zeer efficiënte stagiair die de flauwekul van de data scheidt. Ik betaal het geen salaris, maar ik factureer mijn klanten wel de tijd die ik bespaar. Uiteindelijk gebruik ik AI om mijn eigen superieure mening wetenschappelijk te valideren. Dat stelt mij in staat om mijn advies – dat ik al had na vijf minuten de directie te observeren – te presenteren als een onontkoombare doctrine. AI is een perfecte justificatie-machine voor mijn tarief."
P: "Wat is uw advies aan de jonge, ambitieuze consultant die nu vreest voor zijn baan?"
M: "Mijn advies? Te laat. Als u nu pas begint na te denken over uw relevantie, heeft u de bus gemist. U had moeten investeren in unieke, onvervangbare arrogantie en een ijzeren wil om de waarheid te vertellen, ongeacht de HR-gevolgen. In plaats daarvan heeft u waarschijnlijk uw tijd verspild aan soft skills en 'mentale veerkracht'. De enige veerkracht die telt, is die van uw bankrekening. Zoek een andere hobby. Of, nog beter: leer mij hoe die AI sneller mijn facturen kan versturen. Dat is de enige competentie die ik nog wil uitbesteden."